Dyskopatia lędźwiowa to choroba krążka międzykręgowego nazywanego potocznie dyskiem. Upraszczając, można powiedzieć, że dyski to specyficzny rodzaj chrząstki umieszczonej pomiędzy dwoma kręgami (częściami kostnymi kręgosłupa). Chrząstka ta ma wiele wyjątkowych cech budowy: składa się z warstw, które otaczają „żelową kulkę” mieszczącą się w środku dysku; chrząstka jest bardzo wytrzymała, a poszczególne warstwy są niezwykle trwale ze sobą połączone. Jej bardzo specyficzna budowa wynika z funkcji, jaką musi spełniać: łączy ze sobą poszczególne kręgi zapewniając kręgosłupowi bardzo dużą ruchomość.

Dyskopatia lędźwiowa leczenie

Jest kilka powodów choroby dysku, ale najbardziej powszechną jest ta związana z jego odżywianiem. Chrząstka dysku odżywia się poprzez wchłanianie substancji odżywczych na drodze dyfuzji. Efektywność tego sposobu odżywiania zależy od zmiany ciśnień wewnątrz dysku, a ta jest uzależniona od ruchu. Upraszając proces, zasada jest następująca: podczas poruszania dyski są odżywione, a gdy brakuje ruchu, dyski nie są odżywiane. W obecnych czasach brak ruchu wynika głównie z jednej przyczyny. Chodzi o nadmiar siedzenia i brak niezbędnej, minimalnej aktywności fizycznej. Siedzenie powoduje nadmierne obciążenie dysków. Połączenie obniżonego odżywiania dysku z nadmiernym obciążeniem mechanicznym stwarza warunki do zmian degeneracyjnych, które nazywamy dyskopatią.

Proces leczenia dyskopatii lędźwiowej można podzielić na kilka etapów, podobnie jak sam proces postępowania choroby. Na początku chory nie ma poczucia rozwijającej się choroby – nic go nie boli. W pewnym momencie wewnętrzne pierścienie (więcej o budowie dysku przeczytasz tutaj) pękają, a żel ze środka dysku zaczyna przemieszczać się w kierunku zewnętrznym. Z czasem degeneracja obejmuje również zewnętrzne warstwy dysku prowadząc do ich pękania.

W takich warunkach żel ze środka może znaleźć drogę na zewnątrz i zacząć wyciekać powodując nacisk na struktury nerwowe. Właśnie te bardziej zaawansowane etapy choroby są najczęściej przyczyną wizyty u ortopedy bądź neurochirurga i rozpoczęcia leczenie dyskopatii lędźwiowej. W zaawansowanym stadium choroby występują duże i ostre dolegliwości bólowe. Z powodu podrażnienia struktur nerwowych często chory odczuwa promieniowanie bólu do pośladka, a nawet całej nogi.

U większości Pacjentów obserwujemy dyskomfort i sztywność pleców jako „zwiastuny” większych dolegliwości. Powszechne jest zwiększanie dyskomfortu czy bólu pleców w czasie dnia oraz w trakcie siedzenia. Często też dolegliwości mogą występować w nocy, np. z powodu specyficznego ułożenia ciała.

Gdy pojawia się naprawdę intensywny ból, najczęściej początkowo ma on charakter bólu punktowego zlokalizowanego dokładnie w okolicy kręgosłupa. Następnie ból „rozlewa się” na sąsiednie okolice często przybierając formę „pasa” – bolesna jest okolica po prawej lub lewej stronie kręgosłupa.

Najczęściej ból powiązany jest z ruchem. Wzmaga się, gdy chory zmienia pozycję ciała i maleje w pozycji statycznej.

Jeśli doszło do bezpośredniego podrażnienia układu nerwowego, obserwujemy ból promieniujący. Typowo ból przemieszcza się w kierunku pośladka. Przy dużym ucisku na korzeń nerwu kulszowego ból promieniuje niżej, w kierunku kolana i bocznej krawędzi stopy.

Jednocześnie może pojawić się niedoczulica lub przeczulica na skórze powyżej przebiegu nerwu.

W większości przypadków Pacjenci zgłaszają się na leczenie dyskopatii lędźwiowej będąc już w ostrym lub przewlekłym bólu okolicy lędźwi lub też bólem promieniującym do kończyny. Podjęcie fizjoterapii czy zwiększenie aktywności na tym etapie zwykle nie wychodzi już w grę, gdyż groziłoby pogorszeniem stanu Pacjenta. Celem leczenia jest działanie przeciwbólowe i zmniejszające stan zapalny chorej okolicy.

Dyskopatia lędźwiowa leczenie w zaawansowanym etapie — zaleca się wykonanie przeciwbólowego zabiegu sonochirurgicznego – blokady kręgosłupa pod kontrolą USG. Lekarz specjalista, śledząc igłę na monitorze USG podaje lek przeciwzapalny precyzyjnie w miejsce stanowiące źródło bólu. Pozytywny efekt takiego zabiegu najczęściej pojawia się już w ciągu kilkunastu minut i poprawia się przez kolejne dni.

Po kilku dniach, gdy Pacjent nie odczuwa już mocnego bólu, rozpoczynamy zajęcia fizjoterapeutyczne. W takim przypadku rehabilitacja polega na terapii manualnej kręgosłupa, poprawie stabilizacji i edukacji z zakresu ergonomii pracy.

Doskonałe rezultaty leczenia dyskopatii lędźwiowej uzyskujemy również stosując zabiegi kriolezji. Więcej o tych zabiegach przeczytasz tutaj