Rzadko kiedy przyczyna rozwoju choroby zwyrodnieniowej biodra jest przebyty uraz czy jakaś niedoskonałość anatomiczna budowy tego stawu. Obecnie, w społeczeństwie,  obserwujemy ogromny wzrost występowania zmian zwyrodnieniowych stawów u Pacjentów. Staw biodrowy jest na niechlubnym pierwszym miejscu. Dlaczego? Odpowiadając językiem medycznym: wynika to z zaburzenia biomechaniki obręczy biodrowej. Odpowiadając językiem zrozumiałym: przyczyną jest siedzący tryb życia. Siedzenie – osłabia mięśnie mięśnie stabilizujące biodra i kręgosłup lędźwiowy. Siedzenie powoduje skrócenie mięśni kończyn dolnych i bioder co radykalnie może zaburzyć mechanikę poruszania się. W konsekwencji siedzenie powoduje, że chrząstka w stawie biodrowym jest przeciążana i zaczyna chorować. Jest to proces postępujący.

Pierwszym objawem jest delikatne ograniczanie zakresu ruchu biodra. Często jest to mało widoczne dla Pacjenta, ponieważ zakres ogranicza się w końcowym zakresie ruchu np przy pełnym zgięciu, pełnej rotacji czy pełnym wyproście stawu. Jednakże, podczas codziennego funkcjonowania, podczas wykonywania niektórych ruchów Pacjent może zaobserwować te ograniczenia. Należy zwrócić uwagę na “jakość” i płynność następujących czynności:

• pełen przysiad
• dociągnięcie złączonych nóg do klatki piersiowej leżąc na plecach
• zakładanie skarpetek
• sznurowanie butów
• jazda na rowerze z nisko ustawionym siodełkiem
• siedzenie na niskim siedzisku ze złączonymi nogami
• założenie nogi na nogę
• dłuższe chodzenie po miękkim, nierównym podłożu ( las, plaża)

Z czasem pojawiają się dolegliwości bólowe najczęściej zlokalizowane w obszarze pachwiny, a rzadziej w okolicy pośladka. Pacjent “uciekając” przed bólem uczy się funkcjonować omijając bolesne czynności. Często jest to czas oczekiwania na “cudowne uleczenie i zniknięcie” bólu – w rzeczywistości proces chorobowy nabiera tempa i może być już bardzo ciężki do odwrócenia. Z czasem pojawiają się dolegliwości bólowe przy prostych ruchach kończyną oraz zaburzenie płynności chodzenia. W postaci zaawansowanej charakterystyczny również jest dyskomfort/ ból pachwiny podczas leżenia na boku i to zarówno chorym jak i zdrowym.

Najlepszą metodą leczenia wczesnych zmian zwyrodnieniowych jest specjalistyczna rehabilitacja i odpowiednia aktywność fizyczna. Niestety na leczenie, w zasadzie zawsze, trafiają Pacjenci z ze zmianami zaawansowanymi. Przyczyną jest zasadniczy brak dolegliwości we wczesnej fazie choroby.

Pacjent zgłaszający się na leczenie do naszej Kliniki najczęściej cierpi na poważne dolegliwości bólowe, ma duże ograniczenie ruchomości biodra, coraz mniej chodzi z uwagi na ból, często ma już skierowanie na zabieg operacyjny.

Leczenie Pacjenta z takimi dolegliwościami ma jeden cel: poprawę codziennego funkcjonowania. Czasami Pacjenci stawiają przed nami jasno jeszcze jedno zadanie: maksymalnie odroczyć w czasie wykonanie operacji endoprotezy!

Poprawa codziennego funkcjonowania sprowadza się do dwóch rzeczy. Pierwszą, najważniejszą z punktu widzenia Pacjenta, jest pozbycie się bólu. Dzisiejsza medycyna daje nam 2 rodzaje narzędzi do realizacji tego zadania.

Pierwszym z nich są zabiegi sonochirurgiczne polegające na bardzo precyzyjnym podaniu określonej substancji do przestrzeni stawu biodrowego. Pod kontrolą aparatu USG (lekarz widzi igłę na monitorze) ortopeda podaje leki, które mogą mieć działanie przeciwzapalne/ przeciwbólowe lub odżywcze dla stawu. Należy zaznaczyć, że kluczowe znaczenie może mieć odpowiednie dobranie leku z danej grupy – w samej grupie kwasów hialuronowych dostępnych jest kilkanaście preparatów, a na każdy z nich Pacjent może różnie zareagować.

Drugą możliwość pozbycia się bólu daje zabieg kriolezji stawu biodrowego. Również jest to precyzyjny zabieg sonochirurgiczny, ale o zupełnie innym mechaniźmie działania. W czasie zabiegu kriolezji dochodzi do zamrożenia zakończeń nerwowych w okolicy stawu biodrowego dzięki czemu Pacjent przestaje odczuwać dolegliwości bólowe. Jest to sprawdzony zabieg z zakresu medycyny bólu.

Dzięki działaniu powyższych metod osiągamy cel nadrzędny – zmniejszamy lub likwidujemy dolegliwości bólowe. Dopiero osiągając ten warunek Pacjent może zacząć delikatna pracę z fizjoterapeutą. Celem pracy fizjoterapeutycznej jest, w miarę możliwości, zwiększenie ruchomości i siły nogi – dzięki temu Pacjent może samodzielnie radzić sobie w codziennych obowiązkach i żyć aktywnie.