W kolanie znajdują się dwie łąkotki – przyśrodkowa i boczna. Te struktury mające kształt półksiężyca zbudowane są z tkanki łącznej. Znajdują się pomiędzy powierzchniami stawowymi kości piszczelowej i udowej pełniąc funkcję “amortyzatora” stawu. Jednocześnie stabilizują kolano oraz pomagają odżywiać chrząstkę stawową poprzez rozprowadzanie płynu stawowego.

Uszkodzenie łąkotki to bardzo częsta dysfunkcja. Pęknięcia łąkotek są bardzo różne klasyfikowane np.: ze względu na umiejscowienie pęknięcia i jego rozległość. Uszkodzone łąkotki wymagają leczenia – nieleczone pęknięcia mają tendencję do powiększania się i uszkadzania powierzchni stawowych – pojawia się problem ze stabilnością stawu oraz z nawracającym bólem i wysiękiem.

Zasadniczo wyróżniamy dwie przyczyny uszkodzeń. Pierwsza to uraz – skręcenie kolana powoduje najczęściej obrażenia więzadeł i właśnie łąkotek. Druga przyczyna to tzw. degeneracja czyli powolne niszczenie się tkanki. Degeneracja najczęściej postępuje z powodu występującego zaburzenia mechaniki kolana czy wręcz całej kończyny.

Uszkodzenia łąkotek zwykle charakteryzują się bólem kolana po stronie przyśrodkowej dla uszkodzeń łąkotki przyśrodkowej i po stronie bocznej dla uszkodzeń łąkotki bocznej. Intensywność bólu raczej jest na średnim poziomie a jego obecność raczej powiązana z ruchem kończyną lub/i jej obciążeniem.

Uszkodzenie łąkotki może być związane z objawem “zablokowania” stawu. Pacjent czuje, że dany ruch jest niemożliwy do wykonania lub podczas wyprostu lub zgięcia pojawia się opór i uczucie przeskoczenia w kolanie.

Mniejsze uszkodzenia łąkotki w kolanie mogą się objawiać dyskomfortem lub bólem np. tylko w maksymalnym zakresie ruchu – przy pełnym wyproście lub pełnym zgięciu stawu. Czasami objawiają się bólem tylko przy męczącym marszu po trudnym podłożu (plaża, las). Sporadycznie uszkodzona łąkotka może powodować tylko wysięk (spuchnięcie) bez występowania innych objawów.

Łąkotki, razem z aparatem więzadłowym stabilizują kolano. W momencie uszkodzenia obniża się zatem poziom stabilności stawu. Pacjent może mieć subiektywne odczucie niestabilności kończyny.

Należy również pamiętać, że uszkodzenie łąkotki może prowadzić do powstawania zmian zwyrodnieniowych w kolanie. Degeneracja tkanki stawowej to proces przebiegający stopniowo. Najczęściej jest spowodowana zaburzeniami mechanicznymi w obrębie kolana lub całej kończyny.

Uszkodzenia łąkotek często wiążą się z bólem po stronie przyśrodkowej (w przypadku uszkodzeń łąkotki przyśrodkowej) lub po stronie bocznej (w przypadku uszkodzeń łąkotki bocznej). Intensywność bólu może być średnia, a jego wystąpienie zazwyczaj jest powiązane z ruchem i obciążeniem kończyny.

Jednym z objawów uszkodzonej łąkotki jest uczucie „zablokowania” stawu. Pacjent może odczuwać niemożność wykonania pewnego ruchu lub pojawić się opór i uczucie przeskoczenia podczas wyprostu lub zgięcia kolana.

Mniejsze uszkodzenia łąkotki mogą objawiać się dyskomfortem lub bólem tylko przy pełnym zakresie ruchu, na przykład podczas pełnego wyprostu lub zgina stawu. Czasami mogą występować bóle jedynie podczas męczącego marszu po trudnym terenie, takim jak plaża czy las. Rzadziej uszkodzenie łąkotki może powodować tylko spuchnięcie bez innych objawów.

Łąkotki wraz z aparatem więzadłowym stabilizują kolano, dlatego uszkodzenie łąkotki prowadzi do obniżenia stabilności stawu. Pacjent może odczuwać subiektywne uczucie niestabilności kończyny.

Podstawowym czynnikiem decydującym o rodzaju leczenia jest tzw. „strefa”, w której znajduje się uszkodzenie łąkotki.  Określenie „strefy” uszkodzenia następuje na podstawie badania USG, ewentualnie popartego badaniem rezonansu magnetycznego.

W uszkodzeniach położonych w strefie zewnętrznej łąkotki (tzw. strefa czerwona ze względu na znajdujące się tam zakończenia drobnych naczyń krwionośnych wchodzących od strony torebki stawowej), stosujemy leczenie sonochirurgiczne. Zabieg sonochirurgiczny wykonywany jest podczas konsultacji ortopedycznej pod uważną kontrolą USG. Dzięki zastosowaniu wysokiej jakości aparatu do ultrasonografii ortopeda dokładnie lokalizuje uszkodzenie i stosuje jeden z następujących zabiegów sonochirurgicznych:

• nakłuwanie łąkotki w celu pobudzenia naturalnych procesów naprawczych
• podanie kolagenu jako wsparcie formowania blizny
• podanie osocza bogatopłytkowego w celu pobudzenia gojenia

Zabiegi sonochirurgiczne w uszkodzeniu łąkotki mogą być również wykonane jako próba leczenia zachowawczego poprzedzająca decyzję o leczeniu operacyjnym.

Sonochirurgiczne leczenie uszkodzenia łąkotki kolana jest innowacyjnym podejściem, które staje się coraz popularniejsze w dziedzinie ortopedii. Wykorzystując precyzyjny zabieg pod kontrolą ultrasonografii (USG), możliwe jest skuteczne przywrócenie funkcji łąkotki i minimalizowanie bólu.

Podstawowym celem sonochirurgicznego leczenia jest osiągnięcie pełnej stabilności stawu kolanowego oraz przywrócenie pełnego zakresu ruchu. Dzięki temu pacjenci mogą powrócić do aktywności fizycznej bez żadnych ograniczeń.

Ważne jest również zaznaczyć, że sonochirurgiczne leczenie uszkodzenia łąkotki może być stosowane zarówno u osób młodych, jak i starszych. Jest to doskonała opcja dla tych, którzy chcieliby uniknąć bardziej inwazyjnych procedur chirurgicznych.

Oczywiście, przed podjęciem decyzji o leczeniu sonochirurgicznym , zawsze należy skonsultować się z doświadczonym ortopedą. Specjalista będzie w stanie ocenić stopień uszkodzenia łąkotki oraz dostosować odpowiedni plan leczenia.

W przypadku pacjentów cierpiących na uszkodzenie łąkotki kolana, podejście sonochirurgiczne  otwiera nowe możliwości. Daje nadzieję na szybkie i efektywne przywrócenie pełnej sprawności stawu kolanowego. Jeśli zmagasz się z tym problemem, warto rozważyć sonochirurgię jako alternatywną formę leczenia.